Programma

Sander introduceert de overkoepelende TOP-3 methodiek die ondersteunt dat de expertise en perspectieven van alle betrokken cliënten en professionals tot hun recht komen. Dit leidt tot concrete TOP-3 plannen, die door iedereen gedragen worden omdat er samen over is nagedacht.

Achtergrondinformatie:
Het TOP-3 casusoverleg is een overleg met een vaste agenda van steeds 3 onderdelen.
Dit zijn 3 onderdelen uit het TOP-3 Veiligheidsplan voor directe veiligheid, of uit het TOP-3 Hulpverleningsplan voor risicogestuurde zorg, of uit het TOP-3 Herstelplan voor herstelgerichte zorg. De genodigden zijn allen professionals die reeds bij alle leden van het systeem betrokken zijn.
Vooraf wordt de afweging gemaakt welke meerwaarde het heeft als cliënten hier wel of niet bij aanwezig zijn.
Doel van het TOP-3 casusoverleg is om eerst stapsgewijs tot een gedeelde visie te komen op welke feitelijke onveilige situaties of welke achterliggende problemen samen aangepakt moeten worden. Om vervolgens samen vast te stellen welke concrete resultaten op basis hiervan nodig zijn voor de veiligheid van ieder van de cliënten.
Aangezien er altijd meerdere wegen zijn waarop resultaten binnen een bepaalde termijn behaald kunnen worden, wordt de stap naar oplossingen en afspraken tijdens een vervolg overleg en altijd samen met cliënten en netwerk gemaakt, zodat deze aansluiten bij hun eigen ideeën en mogelijkheden.
Het organiseren en voorzitten van deze TOP-3 casusoverleggen wordt bij voorkeur door 1 en dezelfde veiligheidscoördinator/ casusregisseur uitgevoerd. Dit beoogt te leiden tot een samenwerkingsproces door de keten van professionals (organisaties) heen, waarbij de TOP-3 plannen het keteninstrument zijn om het cliëntsysteem waar sprake is van structurele onveiligheid gedurende een periode van 1 tot 2 jaar te leiden naar veiligheid en herstel.

Deelnemers casusoverleg in de rol van:

• Psychotherapeut/traumabehandelaar (Dr. Iva Bicanic, klinisch psycholoog. Onderzoeker, EMDR-therapeut en hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum van het UMC Utrecht en directeur-bestuurder van het Landelijk Centrum Seksueel Geweld)
• Psychotherapeut/plegerbehandelaar (Drs. Bernard Ten Hag, psychotherapeut en supervisor VGCt, Rino Groep)
• Casusregisseur lokale zorg (Drs. Katrien De Vuyst, regiebehandelaar, Pro6)
• Kinderarts (Drs. Sander van Arum, expert en opleider Stichting Civil Care; orthopedagoog, psychotherapeut en systeemtherapeut; voorheen o.a. hoofd behandelzaken bij De Waag Nederland en voorzitter sectie forensische systeemtherapie NVRG. Co-auteur van het landelijk visiedocument “Eerst samenwerken voor veiligheid, dan samenwerken voor risicogestuurde zorg” (Vogtländer & Van Arum 2016).)
• Veilig Thuis (Drs. Eefke Custers, opleider, programmahouder basismodule en adviseur, Stichting Civil Care)
• Voorzitter: Drs. Linda Vogtländer (kinderpsychiater n.p., hoofdopleider Stichting Civil Care)

Tijdens haar presentatie belt Iva Bicanic met de moeder van een jonge cliënte over haar ervaringen nadat bekend werd dat zij seksueel misbruikt werd door haar opa. Zijn er kansen blijven liggen omdat er geen veiligheidsplan was? Iva en dagvoorzitter Sander van Arum bespreken daarna hoe je ruimte kan maken voor de stem van het slachtoffer als het geheim van het misbruik wordt doorbroken. Zonder dat de professional het in de gaten heeft maakt die soms ook, net als de familie, het slachtoffer te veel verantwoordelijk voor de veiligheid of neemt juist te veel van de cliënt over. In beide gevallen gaat de stem van de cliënt verloren.

Slachtoffers van seksueel misbruik die hierover onthullen krijgen opvallend vaak te maken met negatieve of beschuldigende reacties uit hun directe omgeving, en soms van professionals zoals politie en hulpverlening. Dit fenomeen, bekend als victim blaming, kan nadelig zijn voor traumaverwerking vanwege het versterken van schuldgevoelens. De realiteit is dat iedereen slachtoffer kan worden van seksueel misbruik. Victim blaming zegt dus vooral iets over degene die het doet, zijn of haar angsten, behoefte aan controle en een illusie van een veilige wereld. In de presentatie worden real-life voorbeelden gegeven van victim blaming. Ook wordt uitgelegd hoe victim blaming ongemerkt in een casusoverleg kan sluipen, en hoe dit kan worden voorkomen.

Als ouders beschuldigingen van seksueel misbruik ontkennen, kan er een patstelling ontstaan. In deze presentatie wordt besproken hoe er toch gewerkt kan worden aan veiligheid als seksueel misbruik door ouders wordt betwist en de mogelijke consequenties hiervan voor verwerking van het misbruik.

Het TOP-3 casusoverleg is een overleg met een vaste agenda van steeds 3 onderdelen.
Dit zijn 3 onderdelen uit het TOP-3 Veiligheidsplan voor directe veiligheid, of uit het TOP-3 Hulpverleningsplan voor risicogestuurde zorg, of uit het TOP-3 Herstelplan voor herstelgerichte zorg. De genodigden zijn allen professionals die reeds bij alle leden van het systeem betrokken zijn.
Vooraf wordt de afweging gemaakt welke meerwaarde het heeft als cliënten hier wel of niet bij aanwezig zijn.
Doel van het TOP-3 casusoverleg is om eerst stapsgewijs tot een gedeelde visie te komen op welke feitelijke onveilige situaties of welke achterliggende problemen samen aangepakt moeten worden. Om vervolgens samen vast te stellen welke concrete resultaten op basis hiervan nodig zijn voor de veiligheid van ieder van de cliënten.
Aangezien er altijd meerdere wegen zijn waarop resultaten binnen een bepaalde termijn behaald kunnen worden, wordt de stap naar oplossingen en afspraken tijdens een vervolg overleg en altijd samen met cliënten en netwerk gemaakt, zodat deze aansluiten bij hun eigen ideeën en mogelijkheden.
Het organiseren en voorzitten van deze TOP-3 casusoverleggen wordt bij voorkeur door 1 en dezelfde veiligheidscoördinator/ casusregisseur uitgevoerd. Dit beoogt te leiden tot een samenwerkingsproces door de keten van professionals (organisaties) heen, waarbij de TOP-3 plannen het keteninstrument zijn om het cliëntsysteem waar sprake is van structurele onveiligheid gedurende een periode van 1 tot 2 jaar te leiden naar veiligheid en herstel.

Deelnemers casusoverleg in de rol van:

• Psychotherapeut/traumabehandelaar (Dr. Iva Bicanic, klinisch psycholoog. Onderzoeker, EMDR-therapeut en hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum van het UMC Utrecht en directeur-bestuurder van het Landelijk Centrum Seksueel Geweld)
• Psychotherapeut/plegerbehandelaar (Drs. Bernard Ten Hag, psychotherapeut en supervisor VGCt, Rino Groep)
• Casusregisseur lokale zorg (Drs. Katrien De Vuyst, regiebehandelaar, Pro6)
• Kinderarts (Drs. Sander van Arum, expert en opleider Stichting Civil Care; orthopedagoog, psychotherapeut en systeemtherapeut; voorheen o.a. hoofd behandelzaken bij De Waag Nederland en voorzitter sectie forensische systeemtherapie NVRG. Co-auteur van het landelijk visiedocument “Eerst samenwerken voor veiligheid, dan samenwerken voor risicogestuurde zorg” (Vogtländer & Van Arum 2016).)
• Veilig Thuis (Drs. Eefke Custers, opleider, programmahouder basismodule en adviseur, Stichting Civil Care)
• Voorzitter: Drs. Linda Vogtländer (kinderpsychiater n.p., hoofdopleider Stichting Civil Care).

In deze presentatie wordt uiteengezet waarom kinderen soms niet kunnen of willen praten over het misbruik en hoe systeemgerichte interventies die barrières voor hen kunnen wegnemen zodat ze ontvankelijk worden voor traumaverwerkingstherapie.

Waarom pleegt iemand een seksueel delict? Wie is hij en waar gaat de therapie over?Het seksuele delict op zichzelf geeft weinig informatie over de persoon die het delict pleegt en biedt daarmee ook weinig houvast voor een behandeling. De problemen beginnen vaak eerder in iemands leven en vertalen zich in problematisch, ongepast en ongewenst gedrag. Zijn problemen kunnen te maken hebben met moeite in normale seks maar ook in niet-seksuele zaken als angst voor intimiteit en moeilijk kunnen omgaan met stress.
De veiligheid van de samenleving wordt het best gegarandeerd door hem een goede behandeling te geven.

Als de pleger van seksueel misbruik functioneert op een licht verstandelijk niveau, is het vaak nodig dat er hulp is om het geleerde vast te houden, te generaliseren. Deze hulp halen we het liefste uit hun eigen netwerk, maar juist hier heb je dan te maken met barrières. Plus: je mag dit netwerk niet zomaar betrekken. Je hebt hiervoor een goede werkrelatie nodig en het aangaan van een werkrelatie loopt anders dan bij mensen die niet op een licht verstandelijk niveau functioneren.

Achtergrondinformatie
Het TOP-3 casusoverleg is een overleg met een vaste agenda van steeds 3 onderdelen.
Dit zijn 3 onderdelen uit het TOP-3 Veiligheidsplan voor directe veiligheid, of uit het TOP-3 Hulpverleningsplan voor risicogestuurde zorg, of uit het TOP-3 Herstelplan voor herstelgerichte zorg. De genodigden zijn allen professionals die reeds bij alle leden van het systeem betrokken zijn.
Vooraf wordt de afweging gemaakt welke meerwaarde het heeft als cliënten hier wel of niet bij aanwezig zijn.
Doel van het TOP-3 casusoverleg is om eerst stapsgewijs tot een gedeelde visie te komen op welke feitelijke onveilige situaties of welke achterliggende problemen samen aangepakt moeten worden. Om vervolgens samen vast te stellen welke concrete resultaten op basis hiervan nodig zijn voor de veiligheid van ieder van de cliënten.
Aangezien er altijd meerdere wegen zijn waarop resultaten binnen een bepaalde termijn behaald kunnen worden, wordt de stap naar oplossingen en afspraken tijdens een vervolg overleg en altijd samen met cliënten en netwerk gemaakt, zodat deze aansluiten bij hun eigen ideeën en mogelijkheden.
Het organiseren en voorzitten van deze TOP-3 casusoverleggen wordt bij voorkeur door 1 en dezelfde veiligheidscoördinator/ casusregisseur uitgevoerd. Dit beoogt te leiden tot een samenwerkingsproces door de keten van professionals (organisaties) heen, waarbij de TOP-3 plannen het keteninstrument zijn om het cliëntsysteem waar sprake is van structurele onveiligheid gedurende een periode van 1 tot 2 jaar te leiden naar veiligheid en herstel.

Stop it Now! in vogelvlucht. Wie zijn de naasten van zedenplegers die contact met ons opnemen? Waar lopen zijn tegenaan? Welke vragen hebben zij? Wat betekent het voor een partner, broer, ouder als uitkomt dat een geliefde een zedenfeit heeft gepleegd? Hoe ga je verder het leven leiden met of zonder deze persoon? Ons aanbod voor naasten van zedenplegers en hoe dit eruit ziet zal aan bod komen.